Vaccinatie en de link tot allergie

We zien vaak huidproblemen als jeuk, roodheid, allergie, eczeem, gistinfectie, auto-immuunziekten, enzovoort ontstaan of verslechteren bij honden die zijn gevaccineerd. Wanneer je je hond vaccineert en je ziet een ontwikkeling van symptomen of vermeerdering van klachten in de weken/maanden na die tijd, dan is het hoogstwaarschijnlijk om aan te nemen dat de vaccinatie het immuunsysteem heeft beschadigd. Dat hoeft niet meteen te gebeuren; het kan een uitgestelde reactie zijn.

Het lichaam van de hond, en dan specifiek het immuunsysteem, is heel complex en gevoelig. Het is ontwikkeld om in staat te zijn op pathogenen (ziekteverwekkers) als virussen, bacteriën, enzovoort te reageren en het dier hiertegen te beschermen. Dit zijn dan wel de ziekteverwekkers waarmee op natuurlijke wijze in aanraking wordt gekomen, bijvoorbeeld door een ziekte die heerst in de omgeving. Ziektes als een bacterie of een virus, vaak het lichaam binnen komend via bek of neus. De meeste infectieuze ziektes vallen de luchtwegen of het spijsverteringssysteem aan, of komen zelfs nog verder tot de dieperliggende organen.

Een kritische hoeveelheid of ziekteverwekkers is noodzakelijk om het immuunsysteem te overweldigen, gereproduceerd te worden in het lichaam en een ziekte te doen openbaren.

Als er sprake is van een kleine besmetting in de omgeving, dan kan de hond blootgesteld worden aan de ziekteverwekker zonder ook maar enig symptoom van ziekte te laten zien. Zelfs al heeft het immuunsysteem het er toch heel druk mee. Dieren die blootgesteld worden aan ziektes en niet ziek worden kunnen antilichamen produceren. Wanneer er dan een titerbepaling wordt afgenomen kunnen zij door deze betreffende antilichamen op bepaalde ziektes een heel goede score hebben (zonder er misschien ooit tegen gevaccineerd te zijn).

Het hondenlichaam is heel precies 'getuned' voor wat betreft de reactie op ziektes, mits de ziektes op natuurlijke wijze het lichaam binnen komen. De bek, darmen, neus en het ademhalingssysteem zijn rijkelijk voorzien van speciaal weefsel (ter afweer), wat er op is gericht ziekteverwekkers te signaleren en hierop te reageren.

Wanneer deze weefsels bloot komen te staan aan ziekteverwekkers worden er speciale immuuncellen getriggerd die direct reageren met een tocht door het hele lichaam, terwijl ze alle overige immuuncellen mobiliseren richting de plek waar het nodig is, om de ziekteverwekkers aan te vallen, te doden, op te eten en letterlijk 'te verteren'.

Wanneer het immuunsysteem enorm heftig bezig is om dit om te ruimen, kan er een ontstekingsproces op gang komen. Hierbij kan sprake zijn van hitte, roodheid, koorts, ongemak, pijn, enzovoort.

Het immuunsysteem is dit ontstekingsproces nodig, het wordt gebruikt als handvat om de ziekteverwekkers te bestrijden. Uiteindelijk, wanneer dit proces op zijn eind loopt, is het immuunsysteem in staat antilichamen te gaan aanmaken. Dit resulteert na het ontstekingsproces weer in gezondheid. Het dier herstelt en de ontsteking zakt af. Hierna bevinden zich antistoffen in het bloed en wanneer het dier weer opnieuw met de ziekteverwekker in aanraking komt is het zelfstandig in staat een nieuwe infectie te stoppen. En uiteraard; wanneer er weer sprake is van herbesmetting zullen ook daarna weer nieuwe antilichamen worden aangemaakt.

Wanneer de vaccinatie ingespoten wordt onder de huid, dan is dat een trauma waarmee het immuunsysteem nog nooit geleerd heeft om te gaan. Het is een onnatuurlijke shock voor het lichaam. Opeens moet het omgaan met een hoge dosis ziekteverwekkers en ook nog eens zomaar ergens in het lichaam waar zich niet de weefsels bevinden die zorgen voor afweer. Dit is enorm tegenstrijdig als we kijken naar de manier waarop dieren op natuurlijke wijze in aanraking komen met ziektes.

Om er nog maar een schepje bovenop te doen; de meeste vaccinaties worden gegeven in combinatie. Denk aan de DHPPI-vaccinatie, met in veel gevallen ook nog L4 (Ziekte van Weil) en/of Rabiës. Het is heel erg tegenstrijdig voor een hond, om met meer dan één ziekte tegelijk in aanraking te komen.

Nog maar een schepje dan: dode vaccins (waaronder L4- ziekte van Weil) bevatten hulpstoffen. Chemische stoffen die ervoor zorgen dat het immuunsysteem als een dolle gaat reageren. Met een enorme klapper krijgt het immuunsysteem een dreun te verwerken waardoor het op meer dan volle toeren zijn werk moet doen. De reactie is vaak buiten proportie, uit balans en zeker niet zo netjes geregisseerd als wanneer een dier op natuurlijke wijze met een ziekte in aanraking zou komen.

In incidentele gevallen kan een ziekte die op natuurlijke wijze is verkregen, ook een reactie als dit teweeg brengen, maar dit is uitzonderlijk. De schok van deze tegennatuurlijke manier waarop ziekteverwekkers worden ingebracht op de verkeerde plaats zorgt voor een enorme knock-out van het immuunsysteem. Het is ontregeld. Ook nu zal er een ontstekingsreactie plaatsvinden en er zullen ook antilichamen worden aangemaakt. Maar, en dat is echt een grote maar; de ontstekingsreactie zal niet meer in zijn geheel verdwijnen. Er zal geen 100% gezondheid meer worden bereikt en dit hoef je niet van de buitenkant te zien. De uit-knop is defect. Dat betekent dat ontstekingsreacties weer sneller de kop kunnen opsteken. Er is maar een kleine trigger nodig.

Allergenen als bijvoorbeeld pollen, die nooit een probleem waren, kunnen opeens zorgen voor krabben, roodheid van de huid, ontstekingen van de huid, enzovoort. De altijd gezonde hond bijt zich nu compleet kapot of krabt al zijn haar eruit. Hij likt zichzelf rauwe plekken of knaagt zijn pootjes kapot. Allemaal door jeuk.

Naast dat het immuunsysteem dus compleet ongeregeld raakt, kunnen er naast de jeuk ook andere symptomen de kop op steken, met zelfs auto-immuunziektes tot gevolg. Voorbeelden hiervan kunnen zijn:

- spijsverteringsklachten

- artritis

- roodheid van de huid

- schilfers

- voedselovergevoeligheid

- veranderingen in gedrag

- mentale gevoeligheid

- gezwollen klieren

- lupus

- sloomheid

- zweren

- hotspots

Wees dus kritisch met betrekking tot vaccinaties (overigens niet overbodig om te zeggen dat ook chemische vlooien- en tekenmiddelen en wormmedicatie hieraan kan bijdragen). Het is mogelijk een titerbepaling te doen, waarbij door middel van een druppel bloed wordt gekeken hoeveel antistoffen uw hond of kat heeft. Dit voorkomt onnodig vaccineren.

Is uw hond mentaal en/of fysiek heel gevoelig of is er sprake van een chronische aandoening? Dan is het extra belangrijk om u te verdiepen in het vaccineren. Ik heb de overtuiging dat wanneer sprake is van bovenstaande gevallen, klachten alleen maar dieper kunnen gaan zitten. Belangrijk is dan om hier inzicht in te krijgen, en kritisch te zijn met betrekking tot alles wat van buitenaf wordt toegediend en het zelfherstellend vermogen kan belemmeren om te genezen.

Wilt (of moet u) vaccineren, dan kunt u met behulp van klassieke homeopathie deze vaccinaties vooraf en achteraf begeleiden. Zoekt u hiervoor wel hulp bij een juist geschoolde klassiek veterinair homeopaat.

Heeft u een hond of kat waarvan u vermoedt dat er sprake kan zijn van over-vaccinatie? Of reactie op vaccinaties? Uiteraard geldt dan zeker de tip over de titerbepaling. Naast klassieke homeopathie is het ook mogelijk een holistisch dierenarts te zoeken, een acupuncturist, of een natuurgeneeskundig therapeut. Zij kunnen het dier helpen om het immuunsysteem weer in balans te brengen, in plaats van het te onderdrukken).

U kunt versteld staan van de mogelijkheden die er zijn om het dier weer de verdiende kwaliteit van leven te geven.

Het is niet de bedoeling hier een discussie te starten over wel of niet vaccineren. Dit artikel is bedoeld ter informatie, en wie het interessant vindt kan er eventueel iets mee doen..